Typisch Het Palet // Kikker en kat
Er was eens een kikker en die woonde in de sloot.
Ergens aan de voet van een lelieblad had hij een huisje gemaakt.
Het huisje was maar klein en er stond een stoel en een tafel.
Verder was het een beetje kaal in het huisje. Als hij nou een echte kunstenaar was
geweest dan had hij iets moois voor aan de muur kunnen maken.
Op dat moment werd er op de deur werd geklopt.
Wie kon daar nou zijn want hij verwachtte helemaal niemand?
Toen hij de deur opendeed stond Kat voor de deur. Kat keek Kikker aan.
- Ik kom op bezoek.
Kikker was blij. Het was allang geleden dat er bezoek was geweest.
- Oh Kat wat leuk dat je er bent, kom binnen. Kan ik je iets te eten aanbieden?
Zeg maar waar je zin in hebt.
Kat dacht na.
- Mmmmm…. waar had hij nou zin in? Ha, spinazie… spinazie daar had hij zin in!
- Wel, Kat dan zullen we naar de markt moeten want spinazie heb ik niet in
huis.
En zo gingen Kat en Kikker op weg naar de markt waar ze verse spinazie haalden.
Toen ze weer thuiskwamen wilde Kikker de blaadjes spinazie wassen en terwijl hij
daarmee bezig was zag hij iets glinsteren tussen het groen.
- Wat was dat nou toch? Een stuk glas…. nee toch!?
Hij stak zijn hand uit om het te zien wat er zo lag te glinsteren en toen tot zijn
stomme verbazing haalde hij een echte diamant tevoorschijn.
Kikker dacht bij zichzelf dat een echte kunstenaar altijd iets bijzonders weet te zien
in gewone dingen en in bijzondere dingen het gewone. Kat kwam erbij staan.
En om de beurt namen ze nu de diamant in de hand.
- Wat zie jij in de diamant?
- Een stinkdier
- Een kraan
Ze riepen van alles door elkaar
- …
- …
- Een kroon riep Kikker tenslotte.
En Kikker stelde zich voor dat zij een echte kroon had van goud. Dan zou zij een
prinses zijn. Ze zou voor de spiegel staan om zichzelf nog mooier te maken.
Met haar toverstaf zou ze toveren.
- Oh zei Kat, wat zou je dan toveren Kikker?
- Nou Kat, ik zou eerst een toverspreuk zeggen. Sim – sala- bim en dan zou ik
wensen dat alle mensen op de hele wereld rijk zouden zijn.
Kat wilde nu ook toveren. Ook hij deed een toverspreuk en toverde een echte
prinses om mee te trouwen. Ze riepen nu om de beurt en door elkaar.
Ik zou toveren dat….
- ….Ik onzichtbaar was…
- ….ik dat ik een rijke kunsten maker was…
- ….nieuw speelgoed.
- ….een ijsje
En zo fantaseerden Kat en Kikker terwijl ze bijelkaar zaten en de spinazie stond te
pruttelen op het vuur. Samen keken ze nog een keer in de diamant en zagen tot hun
verwondering ineens rode hartjes, het leken wel snoepjes.
Ze zuchtten…. o, die zou je zo kunnen brengen aan de mensen zodat ze vrienden
konden zijn met elkaar. Maar ja, wat zeg je dan? Gewoon, ik vind je lief?
En ineens zei Kat tegen Kiker;
- Ik vind je lief, wil jij mijn vriendje zijn?
Tuurlijk zei Kikker en nog heel vaak is hij langsgegaan bij Kikker en soms aten ze
dan samen spinazie!
TEAM
Concept
Het PaletRegie & organisatie
De leiding van dit project is in professionele handen van Pauline Sleebregts.Met dank aan
Alle helpende handen
GERAAKT?
De kinderen van Het Palet een compliment geven? Stuur een kaartje naar Typisch Den Bosch of laat per email een berichtje achter.
Kleuters met een eigen verhaal
Verhaaltjes voorgelezen krijgen is gesneden koek, maar er zelf een mogen bedenken en opschrijven en illustreren… dat is van een heel ander niveau. Een vertrouwd concept wordt uitdagend gepresenteerd tijdens de kunstweek op basisschool Het Palet in de Rompert.
Negentig jonge kunstenaars maken kennis met creativiteit op een relatief abstract niveau. Niet de materialen, maar de verhalen en hun fantasie staan centraal. Geholpen door Paulien Sleebregts, verhalenvertelster, vliegt de fantasie met volle vaart door de ruimte en ontstaat er een verhaal dat van voor tot achter verzonnen is door de kleuters zelf. Lees het resultaat op de website van Typisch Den Bosch.