“je gunt ze wat en ze gunnen je wat terug”
Donderdag 21 mei 2015
Vandaag gaan we wat later op de middag naar het Lariksplein in een van de laatste toerdagen om er ideeën op te halen. We hopen Peter treffen. Hij is de vader van het volière-plan en we willen daar graag nog meer over horen en mogelijk afspraken met hem over maken. Helaas treffen we hem niet thuis: hij is vissen. Niet getreurd: we zien een aantal voor ons nieuwe gezichten en daar stappen we dan ook op af.
Meestal treffen we ze niet thuis, maar omdat we vandaag later zijn, hebben we mazzel: hier wonen de twee broers Ricky en Ricardo. Ze wonen pas sinds een jaar hier, maar al wel hun hele leven in de buurt. Hun zus woont verderop in de straat. Het plan van de volière kan hun goedkeuring wel wegdragen De moestuin vinden ze ook een goed idee, al zien ze er zichzelf niet zo gauw in werken. Maar voor de buurt is het zeker leuk. De broers zijn veel aan het werk en veel aan het sporten, dus ze zijn maar weinig thuis, maar ze vinden de plannen waarover we vertellen “leuk voor het weekend en leuk voor de kids”. “Ja,” legt Ricky uit: “je gunt ze wat en ze gunnen je wat terug”. Zo werkt het hier in de buurt. De mensen hebben wat voor elkaar over, ook al hebben ze daar zelf niet direct wat aan. Met deze mooie gedachte lopen we weer verder.
Een stukje verderop treffen we “d’n blauwe” aan (iedereen heeft hier zo zijn eigen bijnaam). Hij ziet het al helemaal voor zich: “en dan komen hier de bloembakken. En dan hier, zo omhoog, komt een pergola, van blauwe druif ofzo”. Ja, de bewoners hebben er zin in om er iets moois van te maken. Na een zestal adressen zit het er voor vandaag weer op. Het tijdstip blijkt toch wel gunstig om nu eens andere bewoners te treffen die we anders niet zo snel zien. We hebben weer interessante mensen ontmoet, leuke gesprekken gevoerd en nuttige informatie opgehaald en kijken terug op een geslaagde middag Lariksplein.