Woensdag 26 januari 2011
Jolijn blijft ook nog even na. Onder het genot van een kop koffie vertelt ze honderduit over wat haar bezighoudt. Het boek van Inke roept veel herinneringen op. ‘Daar speelden wij ook toen we klein waren! Van oma kregen we een dubbeltje om binnen te mogen. Dan konden we een uur lang klimmen en schommelen. Die grote familieschommel vond ik leuk!’ vertelt ze, wijzend naar de foto’s in het boek.

Oude gebouwen, verdwenen gezichten en namen van vroeger interesseren haar enorm!  ‘Ik zoek vaak op Google naar plaatjes van plekken die ik ken uit mijn jeugd. Bijvoorbeeld de Bartjeskerk, die is er niet meer. Zo jammer, want ik vond het een mooi gebouw. Ik heb er ook veel herinneringen aan, samen met mensen om mij heen. Trouwerijen, doop van neefjes en nichtjes, begrafenis van bekenden…’ Even dwaalt Jolein af en vertelt over haar grote familie die welbekend is in Den Bosch. Een echt ondernemersnest, met oma als groot voorbeeld. ‘Zij had Dientjes Paradijs, een kruidenierszaak aan de Graafse weg. Ik denk dat veel mensen dat nog wel kennen…’ Terug naar de Bartjeskerk. ‘Ik heb ‘m ook getekend! Dat doe ik met meer gebouwen die ik mooi vindt.’ Is dat ook jouw talent? ‘Nou, talent. Ik kan eigenlijk heel veel. Ik zing ook en ben nu aan het studeren voor bedrijfsadministratie. Dat gaat me ook goed af.’ Tot in de kleinste details komen allerlei levenservaringen voorbij. Van een afstandje bekeken is dat misschien wel Joleins grootste talent: vertellen. En haar passie is het verleden, maar dan op een positieve manier bekeken. Herinneringen levend houden en overdragen aan de volgende generatie. Als dat geen Bossche volkscultuur is?!